galibi

Om half tien werden we door Albert gehaald en met de boot naar Marienburg gebracht. Daar konden we in een taxibusje instappen om naar galibi gebracht te worden. We gaan met een groep van ongeveer 20 personen op pad. Leuk, om ook even andere mensen te ontmoeten.
We rijden via de oost-westverbinding. Via Alkmaar (waar ze geen kaas hebben, zegt de gids haha)
Al vrij snel hebben we een stop bij de cotticabrug, over de cotticarivier. Dit is de diepste (25m) en smalste rivier van suriname. We kunnen koffie nemen en een surinaamse kroket eten. Het is een soort van aardappelkroket. Best lekker, wel een beetje droogjes maar met het sausje erbij is het goed te doen. Nog even een plasje doen en dan gaan we verder.
Onderweg verteld de gids van alles over de omgeving. Ook de chauffeur helpt mee en verteld af en toe een grapje, hij lacht er zelf het hardst om. Vanaf moengo, kun je nog goed zien dat er een burgeroorlog heeft plaatsgevonden. De gids verteld daar ook over. De oorlog was tussen 1986 en 1992, tussen bouterse en brunswijk. Wat een ellende. Mensen zijn bijvoorbeeld gevlucht en nooit weer teruggekomen. Gebouwen staan leeg. Open vlaktes doordat er huizen in de brand zijn gestoken. Al rijdend passeren we de dorpjes. We komen uiteindelijk aan in Albina. Daar moeten we zorgen dat onze bagage in plastic zakken komt. Dit omdat we met een open boot gaan, door boegwater of regen is er anders kans dat alles nat wordt. Verder moeten we zelf ook een regencape aan. Het regent namelijk al.
Via het water moeten we de boot(korjaal) in klimmen zal ik maar zeggen. Zwemvest aan en we varen in ongeveer anderhalf uur over de marowijnerivier naar galibi. Gelukkig begon de zon weer een beetje te schijnen en zijn we droog in Galibi aangekomen. Wel weer in het water uitstappen.
We worden ingedeeld in e lodges, deze staan direct op het strand aan het water. Altijd leuk!
Dan krijgen we tegen drie uur nog lunchen. Weer met kip, rijst en dit keer ook bruine bonen en macaroni. We laten het ons weer goed smaken.
Na de lunch worden wij meegenomen voor een dorpswandeling. Het is namelink een indianendorp. Er wonen 800 mensen. Er is een school, en drie voetbalteams en drie volleybalteams. Verder worden stenen om huizen te maken zelf gebakken. Mensen leven voor 80% van de visserij en nog wat van de jacht. Verder is er overdag geen stroom, pas als het donker wordt hebben ze stroom. Krijgen nog allerlei bomen en planten te zien, o.a. de cashewnotenboom. Heb een cashewnoot meegenomen.
Weer terug bij de lodge nog even aan het strand gekletst met mensenen toen konden we ons weer opmaken voor het diner, dit keer vrij eenvoudig. Vis een aardappels en mayonaise. Maar best lekker
Na het eten gaat de gids met zijn band nog even hun muziek voor ons spelen. Dit is weer erg gezellig. Dan is het tien uur 's avonds en wordt het tijd om nog even op ons bed te gaan liggen want om twaalf uur gaan we naar de schildpadden, die eieren komen leggen. Weer een half uur varen, weer in het water instappen, maar het water is nu joger en ik sta tot aan mijn bovenbenen in het water en ben direct al lekker nat. Geeft niks het is namelijk nog steeds warm weer.
Er is een schildpad bezig om eieren te leggen. Wat een enorm ding, de lederschildpad. We moeten wel geduldig zijn hoor. Ondertussen begint het ook nog keihard te regenen. Maar uiteindelijk heeft hij een gat gegraven van zo'n 80 cm diep en gaat eieren leggen. Daarna gooit hij er weer laagje voor laagje zand over. Omdat de gids bang is dat er onweer op komst is en dan liever niet op het water wil zij gaan we eerder weg, de schildpad moet het gat namelijk nog verder dichtgooien en dan nog een nepnest maken, om de vijanden te misleiden.
Om half vier in de nacht waren we terug in galibi. Daar waren mog twee baby svhildpadjes, lief hoor
Toen maar snel naar bed want om half negen worden we weer bij het ontbijt verwacht