River Kwai- Sokuthai

River Kwai naar Sukothai

Vandaag wordt een lange rit in de bus. We moeten ongeveer 475 km rijden van River Kwai naar Sukothai. Vandaar dat we ook om 6 uur al aan het ontbijt zitten. Daar staan mooie eitjes voor ons klaar in de vorm van een hart. Liefdevol aan de dag beginnen zeg ik maar. Niks mis mee toch. Om stipt 7 uur vertrekken we.

We rijden langs uitgestrekte rijstvelden. Giel vertelt er nog een paar dingetjes over. Het ploegen gebeurt door waterbuffels, tegenwoordig zijn de waterbuffels trouwens vervangen door japanse buffels(machine). Verder ook nog een klein stukje uitleg over het verbouwen. Er wordt gezaaid. Het plantje wordt uit de grond getrokken en opnieuw geplant. Daarna wordt de rijstkorrel van de plant gescheiden door er mee op een mand te slaan (kaf van de koren scheiden zeg maar) Meer uitleg over de rijstplantages komt verderop nog. Voor nu zijn we dan ook wel tevreden.

We kunnen ook nog kiezen voor een boottochtje, vanaf Bang Pa-In. Van het zomerpaleis van koning Bumiphol en koningin Sirikit. De helft van de groep kiest voor de boot de andere helft voor de bus. Wow en Giel brengen ons naar de boten. Giel gaat met ons mee en Wow zwaait ons nog even uit en gaat dan terug naar de bus om de andere helft van de groep met de bus naar de ruines te brengen.
We stappen in een longtailboot en varen over de Ping River. We zien een mooi landschap, met veel vissersbootjes. Mooie en minder mooie huisjes. Nog een paar mooie vogels en al heel veel tempels. Ook komen we nog langs een Moskee. Een van de weinigen in dit land. Maar het boedhistisch geloof, accepteert heel goed andere geloven, dus dat is geen probleem.
We zitten ongeveer drie kwartier in de boot. De boot heeft er een behoorlijke gang in. Dat vind ik persoonlijk wel jammer. Voor je bedenkt dat je een foto wilt maken dan zijn we er alweer voorbij. Desondanks natuurlijk wel wat foto’s kunnen maken.
We komen uiteindelijk aan bij de ruïnes van de Wat Chai Wattanaram. (Wat, betekend tempel). Daar staat Wow op ons te wachten, met de rest van de groep. Wow legt ons nog even in het kort uit, wat er te zien is. Er staan ook 120 monnik beelden in de ruïne. Deze zijn allemaal onthoofd. Het hoofd van de boeddha is namelijk heilig en wanneer deze weg is, dan is spirit ook verdwenen. Best bizar hoor, wat mensen geloven. Maar goed ondanks dat wij er niet in geloven is het een indrukwekkend geheel. We maken wat foto’s en wandelen langzaam richting de bus.
Eerst nog even naar de wc natuurlijk. Giel vertelde ons, dat hoe hoger we komen in Thailand hoe minder kans er is dat er nog een wc-pot is. Men plast hier namelijk gewoon gehurkt boven een gat in de grond. Elke keer is het dus weer spannend wat je aantreft. Tot nu toe nog steeds een zetel, zoals Giel het noemt.

Weer terug in de bus probeert Giel ons wat te vertellen over de scholen in Thailand. Dat gaat goed. Ze hebben regeringsscholen en prive scholen. Op de regeringsscholen is er veel verschil in kwaliteit van het onderwijs. Je moet dan nog wel de uniformen van de kinderen zelf kopen. Er zijn vier verschillende uniformen. Ze hebben sport uniformen en scouting uniformen. De mensen moeten zelf nog 700 B betalen voor een semester. Tja en dan natuurlijk nog een rugzakje, boeken, e.d.
De privescholen, kosten 20000 B per persoon. De kinderen krijgen ook engelse les. Er zijn grote klassen en er is streng onderwijs.
Dan natuurlijk ook nog even iets over het zorgsysteem. Ook hier weer in het algemeen twee soorten zorg. Regeringsziekenhuizen en prive ziekenhuizen. De artsen zijn in beide ziekenhuizen goed. Alleen de nazorg verschilt nogal. In de regeringsziekenhuizen is er plaatsgebrek. Daardoor lig je met veel personen op een kamer, de familie moet je verder verzorgen. Het verplegend personeel is er gewoonweg niet genoeg. Als wij als toeristen wat krijgen, hebben we “geluk” we komen zowieso in het priveziekenhuis. Dit omdat onze verzekering dat toch wel betaald.
Halverwege zijn verhaal wordt Giel onderbroken door Wow, ze waarschuwt hem voor de politie. Giel moet gaan zitten, de gids mag namelijk niet staan in de bus ( ze schijnen nogal streng te zijn voor de gidsen). Vervolgens zien we een truck rijden, waar een man achterin ligt te slapen. Dat mag wel, wordt niks van gezegd. Bizar.

We hebben tegen half twee een lunch. We lopen door een prachtig aangelegde Balinese tuin. Erg sfeervol, komen uit bij een overkapping waar we kunnen genieten van de lunch. Heerlijk, witte rijst. Met van alles en nog wat. Toch wel weer lekker. Na het eten kunnen we nog even wat mooie plaatjes schieten van de prachtige plekjes in de tuin. Mooi aangelegd.

Dan de bus weer in, we moeten nog een mooi poosje.
Wow gaat ons iets vertellen over onze geboorte dagen. Dit is namelijk voor een Thai erg belangrijk. Iedereen weet op welke dat hij/zij is geboren. We krijgen een A4, geprint door Wow. Lief hoor dat ze dat doet. We kunnen uitzoeken door middel van geboorte jaar, geboortemaand en geboortedag, via een bepaalde rekenmethode, opzoeken welke dag we zijn geboren. Aangezien dit al eerder ter sprake was gekomen, hadden we dit al opgezocht en het klopt ook nog. We zijn beide op maandag geboren.
Voor iedere dag van de week heb je ook een eigen boedha. Wij hebben twee staande beelden met de handen vooruit. Het is het symbool van bescherming. Het geeft een stopteken met zijn handen aan. (bijvoorbeeld stop de oorlogen, stop de wateroverlast, hij wil alles beschermen zeg maar)
Zo legt ze voor iedereen de boedha’s uit. Ze doet het erg leuk!
Verder vertelt ze ook nog dat het boedhisme 5 hoofdregels heeft, waar men zich aan dient te houden. 1. Men mag niet doden, 2. Men mag niet stelen, 3. Men mag niet liegen, 4. Men mag niet vreemd gaan, 5 men mag geen alcohol. Ze vraagt ons, welke regel wij het belangrijkst vinden. We zijn het toch wel snel eens met elkaar dat regel 1 toch wel erg is, en dus het belangrijkst. Neeeeee, zegt Wow, regel 5 is voor ons het belangrijkst. Dan gaat ze uitleggen, stel dat Wow en Giel een avondje gaan stappen met alcohol, we krijgen iets teveel en dan gaan de remmen los. We zien een mooie man/vrouw en versieren hem/haar, vervolgens komen we niet thuis. (vreemdgaan). Dan belt Giel zijn vrouw, waar hij blijft. Giel vertelt, druk op het werk (liegen). Zijn vrouw komt erachter en kan misschien wel tot moord staat zijn. Haha. Zodoende is nummer 5 dus het belangrijkst.
Tja, zeg het maar.
Maar vertelt Giel later, thaise mensen hebben overal een oplossing voor. Want iets wat je wordt aangeboden mag je niet weigeren. Dus er wordt constant alcohol aangeboden door anderen als je een avondje uit bent. En dat mag wel.

We vervolgen onze rit verder en komen bij het hotel aan. Kleine bungelow huisjes staan voor ons klaar. Schitterend mooi. Een handdoek gevouwen als olifantje ligt op het bed op ons te wachten. Prachtig. We frissen ons even op en gaan naar het diner. Komen bij het restaurant. Er staat een enorme tafel voor ons klaar en daar wordt ons eten geserveerd. We beginnen met friet als voorgerecht(tja,… wel een welkome afwisseling) Dan wordt in sneltreinvaart de rest van het eten op tafel gezet. Er is meer dan voldoende!! En het eten smaakt weer heerlijk!. Nog wat fruit na. Lekker hoor.