Bangkok

Vanmorgen al op tijd op pad voor de grand palace en de tempel van de Smaragden Boeddha. Wow gaat met ons mee. Giel niet, die moet weer oppassen voor de toeristenpolitie. We werden door een 10-jarig jochie uit onze groep al op het feit gewezen dat de chinezen zijn aangekomen. Haha. Hij zei het in een iets andere bewoording, maar goed we hoorden ze ook al.
Vandaar ook dat we zo vroeg naar het paleis wilden. Hopelijk een beetje voor de drukte aan. Maar daar aangekomen, zien we het al. Wat een mierennest. En we zijn nog niet eens binnen. Wow loopt voor ons aan met haar paraplu en loodst ons door de menigte.
Het is nu al bloedheet, zonnetje schijnt namelijk. We moesten lange broek aan. En er wordt streng op gecontroleerd. Lange broek tot aan de enkels. Het is dan wel lekker warm.
We gaan met de groep rond. Het is niet voor te stellen. Wat een vreselijke drukte. De warmte erbij, Leo en mijn wanhoop zijn nabij. Maar goed, toch maar proberen te genieten van de prachtige mooie gebouwen/tempels. We gaan ook de smaragden boeddha even bekijken. Het is heel klein, we mogen binnen geen foto’s maken maar wel van buiten inzoomen. Dan dat maar.

Na alle drukte mogen we dan eindelijk weer naar de bus. We laten de chinezen achter ons en gaan terug naar het hotel. Daar gaan we even lekker relaxen. Ook wel eens lekker.
’s Middags gaan we namelijk fietsen in Bangkok. De tocht van Co van Kessel. We worden met minibusjes naar de fietsen gebracht. Daar staat een mannetje ons op te wachten. Mr. A. Heel grappig hij legt ons uit wat we gaan doen, en af en toe gooit hij wat Nederlandse woorden er tussen door. Met een enorm grappig accent. Mr A, gaat voorop , mr Eddie tussenin en mr Cola achteraan. We krijgen de boodschap mee, als we achterop raken moeten we blijven staan, een van hun komt ons dan halen. We moeten vooral blijven lachen

Het is fietsen met hindernissen. Jonge jonge een hele onderneming, We moeten eerst met de boot over naar de overkant en dan gaan we op pad. Langs kleine steegjes en drukke kruispunten. Er zijn geen fietspaden en in het verkeer ben je een mindere ten opzichte van de rest van de verkeersdeelnemers. Goed oppassen geblazen dus. Mr. A geeft aan met zijn magic cap(petje) of we linksaf of rechtsaf moeten. Ook houdt hij daarmee het verkeer even tegen op kruispunten.
We fietsen door bochtige en nauwe steegjes van Thonburi, was de derde hoofdstad van Thailand, afgewisseld door overdekte markten, loodsen, winkeltjes en ateliers. we horen de geluiden afkomstig van werkplaatsen waarvoor honderden motorblokken meters hoog liggen opgestapeld. Het is een bijzondere ervaring.
We ruiken veel verschillende geuren, deze is afkomstig van kokende mensen op straat.
De chao Phraya rivier steken we nogmaals over maar dan over de brug. Ook gaan we op de fiets door de bloemenmarkt, waar we al eerder lopend over zijn gekomen. Ik weet niet of de verkopers er allemaal zo blij mee zijn, een horde fietsende toeristen over hun markt.
Het is wel een hele ervaring.

Halverwege de fietstocht ongeveer hebben we nog even een stop voor wat water en fruit. We hadden de bui al zien hangen. En daar barst hij dan ook behoorlijk los. Het water wil ook niet weg, dus de straten staan ook direct blank. Het water staat zo hoog als de banden van de fiets dik zijn.
We besluiten toch om na een tijdje verder te fietsen. Er worden poncho’s uitgedeeld. We hebben zelf onze mee, dus die dan ook maar aan. We worden op de fietsen geholpen en wanneer iedereen eindelijk maar toch weer op de fiets zit, is het droog. We houden de poncho’s nu toch maar aan. Af en toe spettert het toch nog wel een beetje.
Het was een bijzondere ervaring, maar we waren zo druk bezig met opletten op de fietspaden en gaten en obstakels op de weg en boven onze hoofden (overkappingen zijn hier niet gemaakt op lange mensen). Dat het goed kijken naar de omgeving een beetje tegenviel. De geuren hebben we echter wel geroken, en mr A had gelijk. Soms lekker soms vies, hah

Vanavond hebben we een afscheidsdiner. De reis is nog niet afgelopen, maar Giel zal ons wel al verlaten. Dus vandaar. Het diner is in het buffetrestaurant van het Narai hotel. Het is allemaal prachtig. Veel verschillende gerechten. Maar voor ons is het misschien net iets teveel, we zijn voornamelijk bij de aardappels en de beef en de pork te vinden. Hah. Maar goed er zijn wel mensen die ook sushi en dergelijke eten. Tegen 8 uur gaan we een lied voor Wow en Giel zingen, op de melodie van, het is een nacht, van Guus Meeuwis. Ze vonden het superleuk, het was de eerste keer dat er voor hun gezongen was.
Dan worden we met zes personen door Giel en Wow naar de Asiatique gebracht, om een show van de ladyboys mee te maken. Calypso. We gaan met de trein en varen met de boot naar Asiatique. Hier zijn nog weer allemaal restaurantjes en winkeltjes. Ziet er erg gezellig uit. Maar we komen niet voor het winkelen naar Thailand (Giel zijn woorden), we moeten door om op tijd te zijn voor de show. We zitten op de tweede rij. Er zijn losse stoeltjes neergezet met daartussen een klein tafeltje met een lampje. Als we binnenkomen vinden we het al leuk eigenlijk, hebben we nog niks gezien. We gaan zitten, Giel maakt nog een foto en dan begint de show ook al. Net op tijd dus.
Het is een erg drukke show en in eerste instantie vinden we het allemaal erg knap, zien we geen verschil tussen, zijn het nu vrouwen of ladyboys (transgenders). Maar toch als we goed kijken, dan zien we wel aan de bewegingen dat het allemaal niet zo lenig gaat, als dat het bij vrouwen zal gaan. Het is een komen en gaan van verschillende playback acts, de ene beter dan de ander. Erg lachwekkend soms. Het gaat wel in een razend tempo. En met een uur is de show alweer afgelopen. Dan mogen we nog met ze op de foto. Dat gaan we doen ook. En dan zien we toch ook echt wel dat het geen geboren vrouwen zijn. De lengte is al een van de kenmerken. Er ligt een behoorlijke laag make-up op de gezichten en ze reageren net iets te overdreven naar de mannen die voorbij lopen.
We hebben wel gelachen in ieder geval.

We slenteren nog even langs wat winkeltjes maar aangezien het al elf uur is, zijn er ook al wat winkeltjes aan het sluiten. We zijn best moe ook, dus besluiten om een taxi te nemen. Na wat onderhandelen, worden we keurig netjes naar het hotel gebracht voor 100 bath per stel.