Rabat – Meknes – Volubilis – Fes

Rabat – Meknes – Volubilis – Fes

Vandaag een drukke dag voor de boeg, vandaar dat we al om acht uur in de bus moeten zijn in plaats van negen uur. Op zich is dat voor ons nooit zo’n probleem. Dus ook vandaag niet. Eerst zorgen dat de koffers op de gang komen, zodat de kofferboys ze kunnen halen. Dan gaan we naar het ontbijt. Het ontbijt in Marokko is tot nu toe goed, maar anders. Gewoon een snee brood is er niet te krijgen. Vandaag hebben we ronde broodjes. Ik heb geen idee hoe ze heten, maar op zich smaken ze wel. Als beleg is er eigenlijk alleen jam. Wel eieren, pannenkoeken en zoetwaren zoals cake, zoet brood.
We kunnen er wel weer een tijdje tegenaan.

In de bus heeft een ieder zijn plaatsje weer gevonden. We rijden een mooie route vandaag. Langs de midden Atlas, dus dat betekend bergen. Altijd mooi om te zien. Aziz verteld nog iets over Meknes. Meknes is een stad van de militairen, maar ook van de landbouw. Niet alleen maar graan en gerst maar ook kikkererwten en tuinbonen worden hier verbouwd. Het wordt ook wel de groene stad genoemd.
Het wordt ook steeds mooier vind ik. De huizen krijgen meer kleur en de omgeving wordt steeds groener.
Onderweg hebben we even een koffiepauze. Lekker even kletsen met elkaar onder het genot van een kopje koffie. Heerlijk hoor, vakantie!
Ook hebben we nog een fotostop. We zien Meknes vanaf hoogte, kijken dus op Meknes neer. Mooi gezicht!
Weer in de bus zien we veel mannen op ezeltjes rijden, maar in amazone zit. Ziet er best bijzonder uit, moet ik zeggen. Als het lukt, wil ik dat toch nog wel vastleggen op de foto.
Ook zien we veel agaveplanten langs de weg. Van deze planten wordt Sisal(touw) gemaakt. Mensen hier noemen dat agavezijde. Naast de agaveplanten zien we ook veel cactussen. Deze worden veelal ook als afscheiding van land gebruikt. De vruchten van de cactus zijn eetbaar. Maar tegenwoordig maakt men er ook olie van. Dit wordt met name geëxporteerd naar Amerika. Het is een duur exportproduct. Men betaald voor 1 liter, 1000 euro. Daardoor zie je dat mensen, vooral in het zuiden de olijfbomen weg doen en daar cactussen voor in de plaats zetten.

Het wordt eigenlijk alleen maar mooier onderweg, wat landschap betreft. Bergen en daardoor vergezichten. Prachtig. Ook in de bus wordt het steeds gezelliger, mensen leren elkaar wat kennen en daardoor komen er wat gesprekken op gang.
We komen aan bij Volubilis, een ruïne van een oude romeinse stad. Er staat een gids op ons te wachten om ons het een en ander te vertellen. Echter deze man spreekt niet goed engels, duits en ik vraag me eerlijk gezegd af of hij het Marokkaans wel machtig is. Hahah, ben dan ook al snel de draad kwijt. Maar hij blijft proberen en met wat raden en opmerkingen van ons, komen we er samen redelijk uit. Het is er prachtig. Mooie mozaïeken en poorten en uitleg van de man. Het is er wel bloedheet! Aziz had al gezegd dat we een pet of een hoofddoek o.i.d. mee moesten nemen. Nou idd dat was ook echt wel nodig! In de brandende zon lopen we door de ruïne. Het is best groot. De verhalen van de man gaan over de slaapkamers van de mensen, dat er winkeltjes zijn geweest. Waar de hoofdstraat heeft gelopen. Een badhuis voor vrouwen een voederbak en stallen voor de paarden. En dan komen we nog weer in een hokje waar hij op een betonnen blok zit. Hij heeft het eerst over horses en dan over mannen die daar op moesten zitten en vrouwen die er bij moesten komen? Ik snap het niet. Maar samen met de groep komen we erachter dat de man naakt op het blok moest gaan zitten, met een ontbloot geslachtsdeel en dat de vrouwen dan konden keuren. Hahaha hilarisch, toen hij van het blok afging. Was er ook een penis zichtbaar. Wat een joekel zeg. De reacties van de mensen kun je zelf wel invullen.

Na nog wat water en een ijsje te hebben gekocht, gaan we terug de bus in weer richting Meknes, daar hebben we lunch in de oude medina. Waar we terechtkomen. We geloven ons ogen niet. Wat een prachtig Marokkaanse restaurant. Alles glimt en overal mozaïek. Geweldig.
Iedereen moet ook eerst even foto; maken en alles in zich opnemen. We krijgen weer een tajine met rundvlees en groenten en couscous smaakt op zich goed, maar ik heb al wat buikkrampen en dus doe ik het even rustig aan. Dan nog een schaal met fruit en daarna nog Marokkaanse thee, deze wordt mooi ingeschonken door de ober, het smaakt ook best goed.
Na het eten gaan we door de medina terug naar de bus. Daar stoppen we nog even bij een winkeltje waar ze damaskineri maken. Er wordt met zilverdraad versiering op metaal gemaakt. Eerst wordt er met een hamertje een groef getikt, daarna wordt het metaal heet gemaakt en dan wordt het zilverdraad er in gelegd en aangetikt en weer opnieuw verwarmt. Mooie resultaten levert het op. Natuurlijk mogen we foto’s maken. De man is allervriendelijkst. Maar daarna wil hij eigenlijk ook wel wat verkopen. Maar ja, we blijven Hollanders. Hij probeert het nog met armbanden, maar nee hoor niemand trapt erin. Verder stoppen we nog bij een aantal kleermakers. Ze maken mooie jurken op maat. Ook leuk! En dan langs de vele standjes, zoals de slager, de bakker, de supermarkt, schoenenwinkel, weer terug naar de bus. De bus staat bij een plein en bij de muur van de Medina met een machtig mooi poort erin. De koning uit de 17 eeuw geloof ik, heeft deze poort laten bouwen door een architect. Toen de architect zijn werk klaar had, is hij door de koning zelf onthoofd en zijn hoofd werd op het plein tentoongesteld. Gruwelijk gewoon. We zijn eer heel veel indrukken rijker.

De bus brengt ons nu naar de hooischuur en de paardenstallen van de koning. Hier werden 12000 paarden gestald. Het hooi wat in de schuur lag, was genoeg voor al zijn paarden voor hete hele jaar.
Er is goed over nagedacht. De muren waren erg dik. +/- 6 meter en daardoor bleef het koel binnen. Op het dak is een tuin aangelegd voor de 500 minnaressen van de koning. Zij woonden daar ook. En om dan ook de vloer koel te houden was er een watersysteem aangelegd. Buiten voor de stallen kwam het water uit een 6 ha. Grote vijver.
Dan aangekomen in de paardenstal, zien we dat daar geen dak meer op zit, deze was ooit door een aardbeving ingestort en nooit weer opgebouwd.

Dan weer terug naar de bus en moeten we nog 1,5 uur rijden voor we in het hotel zijn. Mijn darmen rommelen behoorlijk, hou me dus maar een beetje rustig. In het hotel aangekomen, krijgen we onze kamernummers en we zijn net op tijd op de kamer om naar de wc te kunnen gaan. Bah het overkomt mij dus ook, diarree. Direct maar lopramide naar binnen werken. Helaas moet ik het eten voorbij laten gaan. Leo moet maar even alleen met de groep eten.
Hoop dat een goede nachtrust en wat medicijnen de boel weer rustig krijgen, want morgen wordt ook weer een mooie dag.