Marrakesh

Marrakesh

Vanmorgen konden we lekker rustig aan doen. we blijven twee nachten in Marrakesh, dus we hoeven geen koffer op de gang te zetten. Ook hoeven we pas om 9 uur te vertrekken. Dus lekker rustig ontbijten. Het ontbijt hier in Marokko is over het algemeen stokbrood, pannenkoeken, gekookt eitje, een soort danone toetje en wat jam,. Af en toe hebben we ook rauwkost en een plakje vlees en kaas gehad. Maar veelal is het gewoon brood. Nou ja, kopje koffie erbij en het komt ook wel weer goed.
Dan “jella jella” de bus in. Iedereen is gewoon elke morgen super op tijd. Ik bedoel daarmee, dat we gewoon om tien voor negen al kunnen vertrekken.
We gaan eerst op stap met Aziz, e gaan kruiden kopen/kijken. Met zijn allen gaan we in een hokje zitten, waar allerlei kruiden in potjes staan. Een man vertelt ons van alles over de werking van kruiden. Ook kunnen we ruiken en proberen. Natuurlijk hilarisch met zo’n grote groep. Ze hebben van alles. Zalfje hiervoor en zalfje daarvoor. Alle op natuurlijke basis. Ook kruiden tegen het snurken. Aan het eind van zijn praatje mogen we natuurlijk wat van al het aanbod kopen. Dat wordt dan ook wel gedaan. Er is zelfs drie halen tee betalen. Het is net de kruidvat zegt er nog iemand. Ook wij kopen natuurlijk wel weer wat.

Dan gaan we onder leiding van Aziz naar de saadiche graven. Aziz vertelt in de bus over de doden. Ze worden op hun rechterzijde begraven. De hoofden allemaal dezelfde kant op. Op de graf wordt wel een steen geplaatst maar daar staan geen namen op. Het kan zijn dat er een Arabische tekst op staat, maar geen naam. Dat is niet belangrijk. De islamieten bidden voor alle doden, en niet voor 1 persoon in het bijzonder.
Eenmaal binnen is het een tuin met drie kamers. Hierin zie je de graven van de 16e-eeuwse Sultan Ahmed el-Mansour el-Dahbi (van de Saadi-dynastie) stond bekend als een sultan die enorm veel spendeerde. Hij liet de Saadische tombes bouwen, maar niet alleen voor zichzelf. Ook voor zijn vele vrouwen, kinderen, verwanten en dienaren was een plekje. In 1603 werd deze sultan eervol begraven in dit gravencomplex. Ach ja, wat zal ik zeggen. Het zijn en blijven graven. De tuin eromheen vind ik eigenlijk wel net zo mooi. Om de graf van de sultan te kunnen bekijken moet je zelfs in een rij staan. Daar hebben we niet zo’n zin in. Dus wandelen lekker door de tuin. Het is er ook achterlijk druk. Voordat je een foto hebt zonder andere mensen er bij op, ben je al een half uur verder. Nou ja het is mooi weer.
Dan gaan we lopend verder naar het Paleis Bahia. We lopen door de medina en komen al langs vele kraampjes met kruiden. Ook veel verkopers die je wat proberen aan te smeren. Tjonge jonge, je wordt er el zo af en toe kriebelig van hoor. Maar Leo scoort toch nog een leuke t-shirt van Marokko voor weinig geld. Haha, Aziz komt wel even kijken waarom het allemaal zo lang duurt. En roept een keer “jella jella” we weten dan, dat we op moeten schieten.
Bij het paleis aangekomen vertelt Aziz er eerst weer wat over. Met name dat de koning meerdere vrouwen had, een harem dus. Al deze vrouwen woonden ook in dit paleis. Het paleis was dan ook 8 ha. groot. De vrouwen in de harem kregen natuurlijk ook kinderen. De kinderen verbleven er ook. We lopen door prachtige ruimtes. Met name de plafonds van de ruimtes zijn enorm versierd. Aan de buitenkant zie je trouwen niet dat het een paleis is.
Wanneer we hier alle ruimtes hebben gezien gaan we richting het plein. Ook weer door de medina. Iedereen trekt je weer aan je jasje om allerlei reut te kunnen verkopen. Ook scooter, fietser e.d. komen gewoon voorbij scheuren. Al je niet oppast lig je er zo onder.

Op het plein aangekomen, kunnen we zelf onze weg vervolgen. Samen met drie andere reisgenoten gaan we eerst even een lunch doen. Broodje panini met kip. Maakt goed. Ondertussen genieten van de uitzichten op het plein. Ook hier komen ze weer om allerlei dingen te verkopen. Rustig eten is er niet bij.
Dan maar een op pad. Het is veel rustiger dan gisteren. Veel verkoper willen ons paaien met nederlandse woordjes. Ze zeggen dingen al, allemachtig prachtig, kijken, kijken en niet kopen. Kijken is gratis. Alles bijna gratis. Toch wel grappig we kunnen nu ook even wat kopen. En afdingen natuurlijk. Het gaat ons best goed af. We hebben allemaal wel wat gescoord.
Tegen drie uur besluiten we om een koets met tee paarden ervoor te vragen of die on de stad nog even willen laten zien. En ja natuurlijk kan dat. we laten on direct afzetten bij het hotel. Daar aangekomen gaan we nog even lekker genieten van een biertje en een sprite. Samen met twee medereizigers. Gezellig hoor.
Dan toch maar even naar de kamer om ons op te frissen. Er is ook nog een vrouw jarig. Ze is 78 jaar jong geworden, werkelijk waar als wij nog zo fit zijn op die leeftijd, tekenen we ervoor. Ik besluit een kaartje te kopen voor de vrouw, waar we allemaal even onze naam op schrijven. Tijdens het eten geven we haar de kaart. En ook wij zingen even lang zal ze leven voor haar. Ze vindt het volgens mij toch wel leuk. Blij dit toch weer even te hebben gedaan.